บทความโดย อุดม ลิขิตวรรณวุฒิ ไวรัสโคโรนาที่ทำให้คนป่วยเป็นโควิด-19 ที่ถูกระบุเป็นครั้งแรกในปลายปีคศ. 2020 (พศ. 2563) มีการเปลี่ยนแปลงทางพันธุกรรมไปจากเดิมมาก จากการระบาดที่เริ่มต้นในประเทศจีนจนถึงปัจจุบันที่การระบาดแพร่กระจายไปทั่วโลกมีไวรัสโคโรนาที่เกิดการเปลี่ยนแปลงทางพันธุกรรมหลายชนิดที่ทำให้นักวิทยาศาสตร์และเจ้าหน้าที่สาธารณสุขมีความกังวลมากเพราะไวรัสผันแปรบางชนิดแพร่ระบาดได้ดีขึ้นกว่าเดิม

บทความโดย อุดม ลิขิตวรรณวุฒิ แพทย์บางคนในสหรัฐอเมริกาสังเกตว่าไวรัสโคโรนาที่ทำให้คนป่วยเป็นโควิด-19 เป็นไวรัสที่แปลกกว่าไวรัสอื่นเพราะสำหรับผู้ป่วยโควิด-19 บางคนผลของการรักษาไม่ก้าวหน้าไปอย่างเป็นเส้นตรง ผู้ป่วยบางคนที่ได้รับการรักษาจนมีอาการดีขึ้นแล้วกลับมีอาการแย่ลง แต่ต่อมามีอาการดีขึ้นอีก ในตอนต้นนักวิจัยส่วนมากคิดว่าอาการป่วยที่ขึ้นๆ ลงๆ

บทความโดย อุดม ลิขิตวรรณวุฒิ ประเทศบราซิลได้รับการยอมรับว่าเป็นผู้นำเกี่ยวกับการใช้เพร็พเพื่อป้องกันเอชไอวีของทวีปอเมริกาใต้ บราซิลเป็นประเทศแรกของภูมิภาคที่มีบริการจัดสรรเพร็พโดยไม่มีค่าใช้จ่ายให้แก่ชายมีเพศสัมพันธ์กับชายและผู้ที่มีความเสี่ยงต่อเอชไอวีทั้งประเทศภายใต้ระบบสาธารณสุขของบราซิล แต่เมื่อเปรียบเทียบกับประเทศอื่นๆ ทั่วโลกแล้ว ผู้ใช้เพร็พในบราซิลเป็นเพียงส่วนน้อยมากของโลก ซึ่งจากเป้าหมายของโครงการเอดส์แห่งสหประชาชาติ หรือ

บทความโดย อุดม ลิขิตวรรณวุฒิ ความเสี่ยงต่อการได้รับเชื้อเอชไอวีและการแพร่เชื้อต่อไปของผู้ใช้สารเสพติดด้วยวิธีการฉีดสูงกว่าคนโดยทั่วไปทั้งจากพฤติกรรมที่เกี่ยวกับการใช้สารเสพติด เช่น การฉีดสารเสพติดเข้าเส้น การใช้เข็มฉีดยาและอุปกรณ์ฉีดยาร่วมกับผู้อื่น และการมีพฤติกรรมทางเพศที่เสี่ยงที่เกิดขึ้นเมื่อใช้สารเสพติด เช่น เพศสัมพันธ์ที่ไม่มีการป้องกัน

บทความโดย อุดม ลิขิตวรรณวุฒิ เมื่อวันที่ 5 พฤษภาคม 2563 องค์การอาหารและยา (Food and

บทความโดย อุดม ลิขิตวรรณวุฒิ การป้องกันการติดไวรัสเอชไอวีที่ได้ผลดีมากวิธีการหนึ่งคือการกินยาต้านไวรัสเอชไอวีที่ใช้สำหรับรักษาผู้ที่มีเอชไอวี การป้องกันเอชไอวีด้วยยาต้านไวรัสได้รับการพิสูจน์จากการวิจัยทางคลินิกหลายโครงการและในปัจจุบันมียาต้านไวรัสเอชไอวีที่ได้รับอนุมัติให้ใช้สำหรับป้องกันการติดเอชไอวีทั้งยาชนิดกินและยาชนิดฉีด โดยหลักการณ์เดียวกันการป้องกันการติดไวรัสซาร์สโควีทู (SARS-CoV-2) ที่ทำให้คนป่วยเป็นโควิด-19 ด้วยยาต้านไวรัสที่ใช้สำหรับรักษาผู้ป่วยโควิด-19 ก็น่าจะได้ผลเช่นกัน

บทความโดย อุดม ลิขิตวรรณวุฒิ การกินยาต้านไวรัสก่อนการสัมผัสเชื้อหรือเพร็พเป็นการป้องกันเอชไอวีที่ได้ผลดีมากหากผู้ใช้กินยาทุกวันในช่วงชีวิตที่มีความเสี่ยงต่อการติดเอชไอวีจากเพศสัมพันธ์ และผลของการวิจัยทางคลินิกหลายโครงการแสดงว่าสำหรับชายมีเพศสัมพันธ์กับชายและชายที่มีเพศสัมพันธ์กับคนทั้งสองเพศนั้นการกินยาต้านไวรัสอย่างน้อยสี่วันต่ออาทิตย์ขึ้นไปก็ยังสามารถป้องกันการติดเอชไอวีได้ดี และการกินยาต้านไวรัสเฉพาะเวลาที่มีโอกาสสัมผัสกับไวรัสที่เป็นการใช้เพร็พที่เรียกว่า event-driven PrEP (การใช้เพร็พตามเหตุการณ์[เสี่ยง]หรือที่เรียกกันว่าการใช้เพร็พตามต้องการ) ที่กินยาต้านไวรัสก่อนและหลังการมีเพศสัมพันธ์ที่เสี่ยงก็ยังสามารถป้องกันเอชไอวีได้ดีเช่นกัน

บทความโดย อุดม ลิขิตวรรณวุฒิ ข้อมูลจากองค์การอนามัยโลกระบุว่าในปีคศ. 2020 มีผู้หญิงที่ได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นมะเร็งปากมดลูก 604,000 คนและผู้หญิงจำนวน 342,000 คนเสียชีวิตเนื่องจากมะเร็งปากมดลูก

บทความโดย อุดม ลิขิตวรรณวุฒิ เอกสารทางวิชาการโดยผู้เชี่ยวชาญด้านเอชไอวีกลุ่มหนึ่งระบุว่าผู้หญิงซิสเจนเดอร์ (cisgender women) หรือผู้หญิงที่มีอัตลักษณ์ทางเพศ (gender identity) สอดคล้องกับเพศสรีระ

บทความโดย อุดม ลิขิตวรรณวุฒิ การวิจัยที่วิเคราะห์ข้อมูลของผู้มีเอชไอวีจำนวนหลายแสนคนจากทั่วโลกแสดงว่าการติดเอชไอวีจากเพศสัมพันธ์ระหว่างชาย-หญิงมีความรุนแรงมากกว่าการติดเอชไอวีจากเพศสัมพันธ์ระหว่างชายกับชาย[1] ผลของการวิจัยระดับโลกดังกล่าวซึ่งแสดงว่าช่องทางการแพร่เชื้อเอชไอวีมีผลต่อความรุนแรงของโรคได้รับการเผยแพร่ในวารสารวิชาการ PLOS Pathogens เมื่อ 10 มีนาคม 2565[2] ศาสตราจารย์ ดร.